Adoptie

Een geadopteerd kind is extra gewenst, hoor je vaak. Ouders die een kind adopteren doen er alles aan om hun kind een fijne jeugd te geven en alle kansen die het leven biedt. Toch liggen er behoorlijk wat gevaren op de loer. Geadopteerden gaan soms niet op zoek naar hun eigen achtergrond om hun adoptieouders niet te kwetsen. Zij gaan dan voorbij aan hun eigen gevoelens om die van hun adoptieouders te sparen. Van veel geadopteerden hoor je: mijn adoptieouders, dat zijn mijn ouders en dat zullen ze altijd blijven. Mijn biologische ouders, die zou ik wel willen ontmoeten, omdat ik van hen afstam en wil weten op wie ik lijk. Ook zijn er geadopteerden die altijd hebben “gevoeld” dat er iets was, totdat ze hoorden geadopteerd te zijn en begrepen wat het niet benoembare gevoel was.

Als je een zgn. nederlands geadopteerde bent, dan heeft je biologische moeder ooit in Nederland afstand gedaan. Dat was vaak niet vrijwillig, de meeste vrouwen werden door de omstandigheden (of door hun ouders) gedwongen om van een baby afstand te doen, er was niet echt sprake van een vrije keus. Soms beslisten vrouwen zelf dat ze beter niet een kind (nu) op konden voeden, maar ook dat had vaak met de omstandigheden te maken.

Op je geboortebewijs staat de naam van je biologische moeder. Het zou kunnen zijn dat ze ooit naar je op zoek gaat. Door jezelf (gratis) aan te melden bij het Contactregister geef je aan dat je open staat voor contact met je biologische ouders. Deze aanmelding is volstrekt vertrouwelijk, niemand komt dat te weten. En als er een match is, als er iemand naar jou op zoek blijkt te zijn, dan wordt eerst heel zorgvuldig met je overlegd hoe dat contact precies wordt gelegd en of het op dat moment welkom is, er worden nooit zomaar gegevens over en weer verstrekt.

Aanmelden kan dus altijd, zonder verplichtingen.

De foto is gemaakt in Huize Annette te Amsterdam, waar kinderen van afstandsmoeders verbleven in afwachting van eventuele adoptie. Bron: Internationaal Informatiecentrum en Archief voor de Vrouwenbeweging.

Johan:

mijn adoptieouders hebben altijd –misschien onbedoeld- een druk op mij gelegd om te passen binnen hun familie, zij komen beide uit gegoede families en hebben het als een groot verdriet ervaren dat ze geen kinderen konden krijgen. Mijn eveneens geadopteerde zusje en ik moesten ons aanpassen aan het gezin, er lag een enorme druk op mij. Ik ben vanaf mijn 15e stevig gaan drinken en heb veel problemen in mijn leven gehad. Ik bleek een kind te zijn van een joodse Amsterdamse moeder en een temperamentvolle Braziliaanse vader, niet echt een kind om in Groningen op te voeden… Sinds ik mijn achtergronden ken, ben ik gestopt met drinken, ik begrijp mezelf nu beter. Mijn adoptieouders hebben mij als baby gezien als een onbeschreven blad, ik moest het perfecte adoptiekindje zijn, maar ik had al een hoop bagage bij me. Ook waren er in mijn biologische familie alcoholproblemen, dat heeft niemand ooit geweten. Ik raad iedereen aan om zijn eigen afkomst uit te zoeken, niet om je van je adoptieouders af te keren, maar om jezelf te vinden.